Bootje

Vanuit Zadar langs de kust naar Trogir vlakbij Split.
Mooie rit en binnen 2 uur staan we op camping Belvedere aan zee. Terrascamping dus de meeste hebben uitzicht op de Adriatische Zee met zijn tientallen zeil en motorboten, jetskies en taxibootjes.
Heerlijk weer, alleen maar zon en 28 graden. Lounge terras aan de rand van de zee, cocktail bij de hand en langzaam wegdromen bij het regelmatige geluid van de golven die uiteen spatten tegen de rotsen.
Ubertje geregeld en of we go naar Trogir centrum.
Wat een belevenis, nog leuker, drukker en gezelliger dan Rab. Grote schitterende zeilboten in de haven, veel kramen maar dan niet met de commerciële rommel maar met allerlei snuisterijen.
Heerlijk gegeten met de nodige likeurtjes en wijn erbij. De vis werd 3 meter van onze tafel bereid op de houtskool gestookte BBQ.
We komen net op tijd om een van de laatste taxibootjes naar de camping te pakken.
Iedereen stapt aan boord en als laatste Iris. Je voelt hem al aankomen.
Om op haar zitplaats aan de zijkant voorin te komen moet ze de boot in de breedte, 2 meter, oversteken. Halverwege verstapt ze zichzelf over iets wat er absolute niet, ik herhaal niet, ligt.
Iedereen aan boord, ongeveer 30 man, slaakt een kreet omdat ze dreigt te vallen, maar gelukkig ze houdt zich staande.
Vervolgens moet ze een opstapje op om naast Anita te kunnen gaan zitten maar.... daar staat ook een kist met deksel.
In al haar lompheid, want zo mag je het inmiddels wel stellen, tilt ze haar been op, stoot keihard haar knieschijf aan de punt van de deksel van die kist, die daarop open klapt en met veel kabaal weer dichtklapt.
Weer slaakt iedereen een kreet en je ziet alle passagiers aan boord denken “ WTF gebeurt hier, te veel gedronken”???
Iris staat het huilen nader dan het lachen, Anita piest in haar broek van het lachen en gooit het vest over d’r hoofd om het gieren te dempen en Willem kijkt quasi nonchalant de andere kant op op een manier van ‘ ik hoor hier niet bij’.
De eigenaar van de boot raakt enigszins in paniek en in de war maar vaart uiteindelijk toch de goede kant op.
De hele boot reis, drie kwartier en in het donker, want het licht wordt uitgedaan door de kapitein, is Iris verplicht om te blijven zitten en haar knie te masseren.
Ten lange leste strompelt Iris met ons terug naar de camper en valt ze moe, voldaan en enigszins bezopen in slaap naast Willem.
Vandaag een lambaldag gehad, lekker luieren aan het zwembad en aan zee, lezen, slapen, drankje aan de bar, eten bij de camper en even werken aan dd relatie .
Topdag !!!
En zoals een bekende persoonlijkheid ooit zei:
Je kunt beter in de boot vallen dan buiten de boot vallen.